To move or not to move? Deel II

Adem in. Adem uit. Adem in. Adem uit.

De ene voet voor de andere. De ene voet voor de andere.

En maar doorgaan. Rondje van 7 km, ronde van 18 km. Soms nog meer.

Elke week. Meerdere keren. Vaak samen. Regelmatig alleen.

Om steeds weer thuis uit te komen.

Waar doe ik het voor? Goede vraag.

De onderliggende reden is altijd geweest: FIT blijven.

Daarnaast houd ik van rennen, het liefst buiten in de natuur.

Deze redenen werken voor mij echter niet altijd motiverend genoeg om daadwerkelijk te gaan.

Zeker niet als het regent, zoals de afgelopen periode.

Hoe kom ik dan in beweging als ik geen zin heb?

Door doelen te stellen en door afspraken te maken met anderen: de condities te creëren die mij ondersteunen in mijn behoefte om gezond en fit te zijn.

Zo houd ik er een ritme in en blijf ik gaan, ook bij (werk)drukte, een vol of moe hoofd en bij tegenzin. Dan houd ik mezelf voor: “zonder zin lukt het ook en pas na 12 minuten rennen weet ik of het al dan niet goed is voor mijn lichaam en geest”. Dit laatste is tot nu toe nog altijd de positieve kant uit gevallen. Sterker nog: na het rennen voel ik me meestal beter dan ervoor.

Opmerkelijk toch?

We weten allemaal dat bewegen gezond is voor het lichaam en de geest.

En we weten ook dat het helpt om voor jezelf doelen te stellen, afspraken te maken met anderen en een bedding te creëren waardoor je gaat doen wat je wilt doen.

Maar doe het maar eens! En blijf het maar eens volhouden.

Dat lukt vaak niet en waardoor?

Doordat we ons laten leiden door “de waan van de dag”, onze behoeften in het moment en omdat we in staat zijn onszelf van alles wijs te maken.

‘Ik ben te moe om te gaan’, ‘het regent’, ‘ik kan beter morgen gaan”, “ik heb nog een klusje te doen” of simpelweg ‘ik heb geen zin’. En doordat we daar vervolgens echt in gaan geloven. Terwijl we tegelijkertijd uit ervaring weten dat het meestal niet klopt.

Fascinerend toch?

Dus wat is dan “het gouden ei”?

Gewoon gaan. Zo simpel is het.

En bewust gecreëerde druk van buitenaf zoals een partner die jou een bemoedigend zetje geeft als je twijfelt en een afspraak met een maatje of trainer/ groep is hierbij enorm behulpzaam.

Ingewikkelder kan ik het niet maken.

Leuker ook niet.

Dat kan jij alleen.

Hoe breng jij jezelf in beweging als het niet vanzelf gaat?