Bestaat de werk-privé balans wel?

“Hallo, ik zoek een coach die mij kan helpen met mijn werk-privé balans, ben jij dat misschien?”
Deze vraag kwam bij mij binnen en ik vroeg: “Waaraan merk je dat je nu uit balans bent?”
“Ik vind het lastig om mijn grenzen te stellen en niet te lang door te werken. Ook blijf ik thuis in mijn hoofd bezig met mijn werk”.

We praatten hier kort over door en planden een intakegesprek om te onderzoeken wat er precies aan de hand is, wat de behoefte is en in hoeverre ik haar (mw. H) kan helpen.

In de intake kwam naar voren dat mw. H. haar werk als projectmanager bij een grote corporate organisatie sinds de corona-periode steeds minder leuk is gaan vinden. Het thuiswerken zorgde ervoor dat zij haar werk zag voor wat het is en dat was vooral administratief en controlerend. Zij miste dynamiek, contacten en afwisseling. Zij voelde zich geleefd door haar mailbox.

Werk werd zo heel belastend en ook privé had zij het druk: jonge kinderen en een man die ook veel werkte. Mw. H. vond van zichzelf dat ze haar grenzen beter moest bewaken en moest leren “loslaten”. Zij beschreef de situatie met een gevoel van “klem zitten”.

Door samen stil te staan bij de situatie en de last ervan onder ogen te komen, kwamen we er op uit dat zij weinig dingen deed in haar leven die haar vreugde, ontspanning en voldoening gaven. M.a.w.: weinig herstel- en oplaadmomenten. Het samenzijn met haar gezin vond zij wel waardevol maar door de spanning die zij ervoer kon zij er niet van genieten.

We keken terug in de tijd en ontdekten dat zij in de corona periode een aantal dingen had losgelaten die bijdroegen aan haar herstel. Zo was zij gestopt met yoga en hardlopen, zag zij haar vriendinnen veel minder en was zij ook niet meer op zoek gegaan naar een nieuw koor omdat de hare opgedoekt was in corona-tijd. Bovendien was het gezellige contact met collega’s ook veel minder geworden. De ruimte die deze activiteiten innamen waren nu dus opgevuld met (bureau)werk en gezin. Het voelde alsof er geen ruimte meer was voor leuke en ontspannende activiteiten.

In plaats van te focussen op grenzen bewaken en loslaten, richtten we onze aandacht op het terugbrengen van energie & herstel – brengende activiteiten in haar leven. Dit vroeg best wat van mw. H en bracht ook dilemma’s met onderliggende spanning aan de oppervlakte. We betrokken (signalen van) haar lichaam erbij en ook onderzochten we wat voor haar de juiste toetsstenen zijn waarop zij keuzes kan baseren. Gaandeweg werd voor haar helder wat zij nodig heeft om te herstellen van inspanning -zowel in als buiten haar werk- en kon zij daar bewust regie op nemen. Uiteindelijk kreeg zij daarmee ook energie om zich te oriënteren op haar loopbaan.

Na afloop constateerden we samen dat zij eigenlijk geen werk-privé balans vraag had, maar een vraag over de balans tussen inspanning en herstel.
Zo ken ik ook mensen die meer dan 40 uur per week werken en zich heel energiek voelen en mensen die parttime werken en zich uitgeput voelen.

De vraag die hiermee bij mij opkomt is: bestaat de balans werk-privé eigenlijk wel of is het eerder een bedacht construct en daarmee misschien wel een “denkfout”?

Wat denken jullie?